We
blijven toch maar even bij de operazangeressen. De grootste Wagner zangeressen
waren misschien niet graatmager, maar ook niet buitensporig dik. Zangeressen
als Astrid Varnay (1918 – 2006) en Kirsten Flagstad (1895 – 1962) waren slank
en glamoureus en de grootste van allen, Birgit Nilsson (1918 – 2005) was behoorlijk
uit de kluiten gewassen, maar de echte slagschepen waren dames als Montserrat
Caballe en Jessye Norman.
De laatste zong bijvoorbeeld de Marseillaise in 1989 (gehuld in een
enorme Franse vlag als jurk, ontworpen door Azzedine Alaïa) op de trappen van
de Parijse opera bij 200 jaar Franse Revolutie. Zij was van
verre zichtbaar. Het verhaal gaat dat zij binnen in de opera slechts zijwaarts
door de deuren kon. Montserrat Caballé (Barcelona, 1933 – ja die van Freddy
Mercury) bezocht na haar pensionering een zangfeest ergens in Catalonie, nam
bij binnenkomst een warm applaus in ontvangst en zette zich op een ereplaats op
de tribune. Daar zakte zij doorheen en dat lag niet aan de slechte constructie.
Birgit Nilsson heb ik zelf nog gezien en gehoord in de Royal Albert Hall in
Londen, in 1976. Hieronder in het Sydney Opera House, september 1073, dirigent Sir Charles Mackerras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten